24 listopada 2021 /FP | Family News Service
Kard. Wyszyński na wakacjach w Stryszawie, fot. Instytut Prymasowski
Do tego obrazu tragicznych i smutnych wydarzeń należy dodać utrudnienia w kontaktach prymasa ze Stolicą Apostolską. Od czasu przyjęcia sakry, poprzez pierwsze lata prymasostwa, arcybiskup Wyszyński bardzo pragnął odbyć przewidzianą prawem kanonicznym podróż Ad limina apostolorum. Pozwolenie na wyjazd uzyskał dopiero w marcu roku 1951. Tą radością dzielił się z duchowieństwem i wiernymi naszej Ojczyzny w Liście pasterskim, napisanym z tej okazji, który był potwierdzeniem pełnego oddania i przywiązania do Stolicy Apostolskiej. Podporządkowanie woli Namiestnika Chrystusowego, szacunek i hołd dla głowy Kościoła Powszechnego będą cechowały wystąpienia Księdza Prymasa przez wszystkie lata pasterzowania Kościołowi w Polsce.
Nie sposób opisać przeżyć związanych z tą pierwszą audiencją, która miała miejsce w dniu 9 kwietnia 1951 roku. Do ostatniej chwili nie wiedziałem – opowiadał później Ksiądz Prymas zebranym w Instytucie Polskim kapłanom – jak będę przyjęty przez Piusa XII. Skupiona twarz Jego Świątobliwości stwarzała atmosferę dystansu i wielkiej rezerwy. Z bijącym sercem – mówił dalej prymas – spojrzałem raz jeszcze w stronę Ojca Świętego. Papieski gest szeroko otwartych ramion rozwiał wszystkie moje wątpliwości. Poszedłem i przyklęknąwszy ucałowałem papieski pierścień. Namiestnik Ojca przytulił mnie jak ojciec syna.
Podczas długiej rozmowy toczącej się na przemian po łacinie i po włosku Ojciec Święty wyraził zadowolenie z przybycia arcybiskupa Wyszyńskiego by nawiedzić prochy pierwszych apostołów. Ksiądz Prymas natomiast wyraził wdzięczność Ojcu Świętemu za zaufanie, wyjaśnił zasady działania systemu politycznego w Polsce. Omówił także wartość i znaczenie porozumienia, przedstawił przyczyny konfliktów z rządem, wreszcie na koniec poruszył sprawę formalnego istnienia Kościoła na Ziemiach Zachodnich.
Na koniec wręczył Ojcu Świętemu kilka upominków. Wśród nich garść ziemi z Powstania Warszawskiego, pochodzącej zapewne z jednej ze spalonych świątyń i różaniec zrobiony z okruchów chleba, wykonany w obozie oświęcimskim. Papież przycisnął oba przedmioty do ust i ucałował.
Dłuższa niż przewidywał protokół watykański audiencja, trwająca łącznie około trzech godzin, przyniosła niebawem nadspodziewane rezultaty. Pius XII zaaprobował w pełni linię postępowania Episkopatu w rozmowach z rządem. Fakt ten dla obserwatorów watykańskich był bardzo wymowny. Wszyscy byli zgodni, że Ksiądz Prymas i Kościół katolicki w Polsce zyskały sympatię u Ojca Świętego. Potwierdzeniem tego było zaproszenie prymasa do orszaku papieskiego na uroczystości beatyfikacyjne Francesco Antonio Fasani, która miała miejsce 15 kwietnia, kiedy to arcybiskup Stefan Wyszyński towarzyszył Ojcu Świętemu jako jeden z pierwszych gości.
Wynik dwóch audiencji (z 9 i 27 IV 1951 roku), był nadspodziewany. Pius XII zaakceptował w pełni drogę polskiego katolicyzmu do rokowań z rządem. Przekazał Kościołowi w Polsce szczególne błogosławieństwo.
Family News Service / Marian Piotr Romaniuk
Fundusz Patriotyczny